ادغام تصاویر شبکه های حسگری دیداری در حوزه تبدیل

در شبکه های حسگری دیداری محدودیت پهنای باند و همچنین لزوم ارائه یک تصویر قابل فهم تر برای انسان یا ماشین باعث مطرح شدن مسئله ادغام تصاویر می شود. هدف ادغام تصاویر تولید یک تصویر واحد است که نسبت به هر کدام از تصاویر منبع، دارای توصیف دقیق تری از صحنه باشد. در شبکه های حسگری محدودیت های دیگری از قبیل توان و زمان وجود دارد. در این پایان نامه به بررسی ابزار و مفاهیم لازم برای ارائه روشی برای ادغام تصویر در حوزه تبدیل پرداخته و یک روش ادغام بر همین اساس که از لحاظ کیفیت و کم هزینه بودن برای استفاده در شبکه های حسگری دیداری مناسب باشد، معرفی می شود. این روش در کاربردهایی مانند شبکه های حسگری دیداری که تصاویر در آنها به صورت jpeg کد شده اند می تواند به صورت بلادرنگ استفاده شود. این روش با محاسبه واریانس بلوک های تصویر در حوزه تبدیل قادر به انتخاب بلوک با وضوح بالاتر از بین تصاویر منبع ورودی است. در نهایت یک روش تصدیق سازگاری نیز بر روی تصویر خروجی اعمال می شود که با اندکی افزایش محاسبات تأثیر بسزایی بر روی کیفیت تصویر خروجی خواهد داشت. این روش به دلیل نیاز نداشتن به کدگشایی تصاویر منبع و کدکردن دوباره تصویر ادغام شده دارای محاسبات بسیار کمتری نسبت به روش های حوزه مکانی تصویر است. علاوه بر سرعت بالای این روش، کیفیت بالای خروجی آن در مقایسه با دیگر روش ها، نشان دهنده تمایز و برتری الگوریتم ارائه شده است. همچنین به دلیل احساس نیاز به یک معیار مناسب برای بررسی کارایی روش های مختلف ادغام، معیاری برای این کار ارائه می شود. این معیار بر اساس مقدار اطلاعات انتقالی از تصاویر منبع به تصویر ادغام شده ارائه می شود که این اطلاعات در ویژگی های تصویر به شکل سیگنال های دو بعدی نهفته اند. در این پایان نامه معیار ارائه شده "اطلاعات متقابل ویژگی ها" (fmi) مجموع این اطلاعات را با استفاده از ابزار معیار اطلاعات متقابل (mi) محاسبه می کند. این روش به خاطر بی نیاز بودن از هرگونه تصویر مرجع، می تواند معیار مناسبی برای بررسی کیفیت تصویر ادغام شده که بیانگر کارایی الگوریتم ادغام است، باشد.